Rodzaj zabytku: dwór / zespół dworsko-parkowy
Datowanie: II poł. XIX w.
Numer rejestru zabytków i data wpisu:
Zastosowanie: funkcje mieszkalne
Zespół architektoniczno-parkowy:
Dwór w Mirosławicach tu budynek murowany, otynkowany, na planie prostokąta, piętrowy. Pokrywa go dwuspadowy dach. W elewacji frontowej, znajduje się niesymetrycznie ulokowany pseudoryzalit z trójkątnym tympanonen i dwoma malutki okrągłymi otworami okiennymi. Ten sam ryzalit w elewacji ogrodowej jest o wiele bardziej wysunięty.
Historia:
W 1357 r. wieś Mirosławice należała do arcybiskupów gnieźnieńskich. Na początku XIX w. majątek był własnością Kazimierza Sokołowskiego, starosty inowrocławskiego, posła na sejm Królestwa Polskiego (1820), radcy departamentu warszawskiego odznaczonego orderem św. Stanisława. Jego żoną była Magdalena z Mierosławskich, starościna jarosławska. W 1824 r. Sokołowski sprzedał majątek Ambrożemu Skarżyńskiego, mężowi swojej córki, Józefy Wandy. W 1843 r. Józefa sprzedała Mirosławice synowi, Kazimierzowi Skarżyńskiemu. Ten niestety zadłużył majątek i był zmuszony wystawić go na licytację, na której w 1851 r. kupił go Jan Czarnowski. W 1868 r. po ojcu Mirosławice przejął Artur Czarnowski. Pod koniec XIX w. rozparcelował on folwark, a resztówkę wraz z dworem w 1907 r. zakupiła Maria Kretkowska. W porozumieniu ze Związkiem Ziemian założyła tam szkołę gospodarczą dla dziewcząt. We dworze działały pracownie, sale wykładowe, warsztaty tkackie i aula z kaplicą, zaś w zabudowaniach folwarcznych uczennice prowadziły małe gospodarstwo. Po 1945 r. szkoła wznowiła swoją działalność – funkcjonowała do 1955 r. Obecnie dwór jest podzielony na mieszkania.
