Rodzaj zabytku: dwór / zespół dworsko-parkowy
Datowanie: dwudziestolecie międzywojenne
Numer rejestru zabytków i data wpisu: –
Zastosowanie: własność prywatna – pustostan
Zespół architektoniczno-parkowy:
Dwór w Kaszewach Dwornych wybudowany został w dwudziestoleciu międzywojennym. Łączy w sobie cechy stylu dworku staropolskiego z motywami barokowymi i klasycystycznymi. Jest to budynek murowany z cegły i otynkowany, na planie wydłużonego prostokąta, o bryle rozczłonkowanej na dwie części – szerszej i wyższej oraz węższej i niższej. Jest parterowy, podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem. Budynek nakryty jest wysokim dachem łamanym z dachówki ceramicznej, z facjatkami. Szersza część budynku jest pięcioosiowa z trzyoosiowym portykiem umiejscowionym centralnie. Portyk składa się z czterech par kolumn toskańskich, które dźwigają balkon przed wystawką piętra. Wystawka artykułowana czterema pilastrami toskańskimi, wieńczy ją trójkątnym szczytem. Węższa część budynku jest trzyosiowa, posiada wejście na osi prawej i poprzedzający je otwarty taras. Układ wnętrz został po wojnie mocno przekształcony. Obecnie budynek znajduje się w stanie ruiny, częściowo zawalił się dach. Dwór otaczają pozostałości parku krajobrazowego.
Historia:
W II poł. XVIII w. Kaszewy Dworne oraz kilka przyległych wsi były własnością Jana Krosnowskiego. W 1785 r. sprzedał on je Feliksowi Kretkowskiemu. W 1828 r. dobra odziedziczył małoletni syn Feliksa, Włodzimierz Kretkowski. Testament zobowiązywał go również do wybudowania kościoła w Kaszewach, budynku szkoły oraz przekazania datku dla księdza na utrzymanie ubogich, szkoły i nauczyciela. Niestety długi i zobowiązania znacznie przekraczały wartość majątku, dlatego rada familijna postanowiła go sprzedać Piotrowi Śliwińskiemu. Piotr zmarł w 1836 r., a majątek odziedziczyło siedmioro jego dzieci. Cztery lata później odbyła się jego licytacja działowa. Dobra zakupił Władysław Śliwiński, a rodzeństwo podzieliło się majątkiem – w Kaszewach Dwornych została wdowa po Piotrze, Ludwika z Rzepeckich Śliwińska wraz z dwoma synami, Janem i Piotrem. Kolejnym właścicielem majątku był Bolesław Lutostański, a po nim do 1939 r. Zygmunt Otto. Ożenił się on z Zofią Anną z Chełchowskich. Po II wojnie światowej we dworze mieściła się szkoła. W latach 90. znajdowały się w nim mieszkania prywatne pracowników miejscowej Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, którzy przyczynili się do jego dewastacji.
