Niedawno obchodziliśmy setną rocznicę odzyskania niepodległości naszej Ojczyzny. Jest to wspaniała okazja by wspomnieć o tym, że 37 Łęczycki Pułk Piechoty im. księcia Józefa Poniatowskiego, jako oddział piechoty Wojska Polskiego II RP także ma 100 lat. W listopadzie 1918 roku po 123-letniej niewoli Polska odzyskała niepodległość. Od pierwszych chwil swojego istnienia nowe państwo musiało toczyć walki o granice. Rodowód 37 pp sięga Przemyśla, gdzie na początku listopada 1918 roku por. Leon Kazubski zbierał Polaków w koszarach ck 45. Galicyjskiego Pułku Piechoty „Arcyksięcia Józefa Ferdynanda” na Zasaniu. Gdy w 1928 roku tworzono odznakę pułkową, to na ramionach krzyża odznaki pułkowej wpisano datę jego powstania „3 XI 1918”. W ten sposób powstał 18 pp, który 14 listopada przemianowano na 10. pp, bowiem dołączył batalion zapasowy ck 10 pp. z Nowego Sącza, tworząc III batalion. Ponieważ walczył on z Ukraińcami na innym obszarze niż pułk macierzysty, występował nawet w okresie 25 II – 18 IV 1919 roku jako odrębny 39 pp. Dopiero po tym czasie znalazł się ostatecznie w składzie 3-batalionowego 37 pp, bowiem taka nazwa ustaliła się w lutym 1919 roku 16 września1919 roku batalion zapasowy 37 pp został przeniesiony z Przemyśla do Łęczycy, zaś 23 stycznia 1920 roku do Kutna (porosyjskie koszary przy ul. Warszawskiej 175), powstały w ten sposób pierwsze związki tego oddziału z ziemią łęczycką. Od 25 lutego 1919 nosił nazwę 37 Pułku Piechoty, a w latach 1920-1937 – 37 Pułku Piechoty Ziemi Łęczyckiej. W wojnie polsko-ukraińskiej walczył o otwarcie drogi do broniącego się Lwowa zajmując Gródek Jagielloński, a następnie brał udział w walkach o Sambor, Drohobycz i Stanisławów, nad Dniestrem i Zbruczem.
W wojnie polsko-bolszewickiej, do lipca 1920, brał udział w walkach pod Korosteniem, Koziatynem i Żukowcem, nad Berezyną, Niemnem i Bugiem. W sierpniu uczestniczył w zwycięskim boju pod Baboszewem, po czym został przetransportowany w rejon Lwowa, gdzie po ciężkich walkach zajął Rohatyń i w pogoni za nieprzyjacielem doszedł do Wiśniowca. Po zakończonej wojnie został rozlokowany w Kutnie (1921-1939) i Łęczycy. W przewrocie majowym 1926 wziął udział w walkach w Warszawie po stronie marszałka Józefa Piłsudskiego. 37 pp przybył do Kutna w 1921 roku i przebywał tu przez 18 lat. 37 pp stacjonował nieprzerwanie w Kutnie do września 1939 roku. W składzie Armii “Poznań”, a później Armii “Pomorze” brał udział w kampanii wrześniowej 1939. Od Wągrowca przez Inowrocław, okolice Kutna dotarł na pola Bitwy nad Bzurą, gdzie walczył do 18 września 1939 roku, po czym resztki pułku przekroczyły Bzurę i przez Puszczę Kampinoską dotarły do Warszawy. I tak oto, po 18 latach współtworzenia historii Kutna, we wrześniu 1939 roku żołnierze 37 pp znów przelewali swą krew i oddawali życie za naszą Ojczyznę. Po zakończeniu kampanii wrześniowej pułk został rozwiązany.
