Rodzaj zabytku: pałac / zespół pałacowo-parkowy
Datowanie: poł. XIX w.
Numer rejestru zabytków i data wpisu: 478 z 20.11.1978
Zastosowanie: własność prywatna – funkcje mieszkalne, konferencyjne
Zespół architektoniczno-parkowy:
Pałac w Siemienicach wybudowano w poł. XIX w. Jest tu budynek murowany, otynkowany, podpiwniczony, na planie prostokąta, parterowy, z trzema piętrowymi ryzalitami, ozdobionymi boniowaniem.
Historia:
Do I poł. XVII w. Siemienice należały do rodziny Siemieńskich – podjęli oni decyzję o przeprowadzce do Żytna koło Radomska. Do 1786 r. majątek należał do Teodora Zaremby Skarzyńskiego, który odsprzedał go Felicjanowi Antoniemu Świętosławskiemu herbu Rola, wojskiemu gostynińskiemu. Po jego śmierci w 1799 r. Siemienice odziedziczył jego syn, Rafał Świętosławski – sędzia pokoju powiatu orłowskiego i poseł na sejm Księstwa Warszawskiego (1810). W skład jego majątku poza Siemienicami wchodziły jeszcze Siemieniczki, Pawłowice, Łęki i połowa Krzyżanowa. W 1801 r. Rafał poślubił Eleonorę Leszczyńską herbu Belina, córkę Franciszka i Hilarii Lanckorońskiej. Małżonkowie doczekali się licznego potomstwa – Adama (ur. 1803), Eustachego (ur. 1804), Emilii Ewy (ur. 1806), Adolfy Adolfiny Florentyny (ur. 1807), Karoliny Agnieszki Antoniny (ur. 1809), Aleksandra Feliksa Wojciecha (ur. 1810), Zenona Bolesława Adama (ur. 1811), Konstancji (ur. 1814) i Eustachii (ur. 1819). Niestety kilkoro z dzieci zmarło we wczesnym dzieciństwie. Rafał Świętosławski zmarł 2 kwietnia 1828 r. Synowie – Aleksander i Zenon – brali udział w powstaniu listopadowym i w obawie o represje ze strony rządu carskiego udali się na emigrację. Majątek po Rafale przypadł zatem jego żonie i czterem córkom. Eleonora Świętosławska zmarła 11 września 1853 r. w Siemieniczkach. W testamencie zapisała Siemienice najmłodszej córce, Eustachii. Ta w 1838 r. wyszła za mąż za Wincentego Izydora Tytusa Korwin-Krasińskiego herbu Ślepowron. Urodziła mu czterech synów – Piotra (ur. 1847), Gabriela (ur. 1849), Włodzimierza Pawła (ur. 1854), Józefa Jana Nepomucena (ur. 1859) oraz trzy córki – Marię (ur. 1850), Zofię (ur. 1850) i Annę Serafinę Nepomucenę (ur. 1859). W 1874 r. Eustachia przekazała Siemienice swoim synom. Ci po 10 latach sprzedali je hrabiemu Ludwikowi Krasińskiemu. Następnie majątek kupił Karol Potocki, syn Antoniego i Izabelli z hrabiów Borchów. Po śmierci Karola dobra odziedziczyła jego matka Izabella Potocka i dwaj bracia – Władysław i Tomasz. W 1910 r. Siemienice miały kilku właścicieli – połowę zakupili małżonkowie Antoni i Jadwiga Różyccy, a połowę Miron i Ewa Niesiołowscy. W tym samym roku majątek kupili Eugeniusz Geyer i jego żona Jadwiga Zofia. Administrował nim ich syn – Stanisław Juliusz Ludwik Geyer. Brał on udział w wojnie w 1920 r. Dostał się do niewoli rosyjskiej, gdzie zmarł 31 grudnia 1921 r. Prawo do spadku po Stanisławie miały jego dwie siostry – Aniela Klawe i Maria Eugenia Łubieńska oraz matka. W 1937 r. Maria odkupiła od pozostałych pań ich części i stała się jedyną właścicielką Siemienic. W 1946 r. majątek został rozparcelowany. W pałacu działalność rozpoczęła szkoła podstawowa. Od kilkunastu lat pałac jest własnością prywatną – właściciel starannie go wyremontował i zamieszkał w nim.
